Er was wat te vieren. Dit keer niet in een restaurant zoals het afgelopen jaar, toen we nog in een zalige onwetendheid verkeerden en alles gewoon open was. Dat waren nog eens tijden…

Dit keer lieten we een drie-gangen maaltijd bezorgen door ‘Pop-up restaurant De Filantroop’, helemaal vegan mind you.

De dochter (27) deed ook mee en die is van de vegan, vleesloos en alles wat daar omheen hangt. De combinatie met wijnen is dan al gauw verdacht. Maar goed, dry januari ligt achter ons en dus kon het feestje doorgaan.

Wat kwam er keurig in afzonderlijke doosjes verpakt en stipt op de afgesproken tijd zoal langs:

Carpaccio van oesterzwam
met truffelmayonaise, parmezaanse kaas en rucola, bestrooid met pijnboompitten.

Steak
van aubergine met demi glace, gepofte rode ui, aardappelpuree en geroosterde spruitjes met amandelschaafsel, aangevuld met een koude tomaten-uien salsa.

Tiramisu
Mascarpone, espresso, cacao, amaretto.

Er is ook wijn bij te bestellen, maar eigenwijs als altijd, besloten ze daarin een eigen keuze te volgen.

Bij de carpaccio een biologische (!) Viognier van Mourques du Gres uit Frankrijk.
Bij de steak geen wijn uit het bewaar-assortiment deze keer, maar een soepele Pinotage van False Bay uit Zuid Afrika, coastal region. More pino than tage, zei het label.

Smullen derhalve en met zorg samengesteld!

Okay toegegeven, het is niet hetzelfde als in het restaurant. Het blijft namelijk een zorg hoe alles op tijd warm te krijgen en te houden, maar toch… en de waardering voor de keukenbrigade in de horeca steeg door deze ervaring ten top.

Alles bij elkaar deed het gebrachte de viering geen kwaad. Nog lang werd er nagetafeld onder het motto: ‘We zijn er maar even, dus vieren om te leven.’ Wel hing (zucht) de ‘avondklok’ als een schaduw boven de ontmoeting. Dat dan weer wel…

Laat een reactie achter